Երևան փոդքասթ #5. Պատասխանատվություն

– Իշխանության և քաղաքացու փոխհարաբերությունը Խորհրդային միությունում և ժողովրդավարության պայմաններում;
– Ո՞րն է հայ հասարակությունը. արդյո՞ք կա համախմբված սոցիում, որը կրում է քաղաքացիական պատասխանատվություն;
– Ընտրություններին մասնակցել/չմասնակցելը` որպես քաղաքացիական պատասխանատվության կամ դրանից խուսափելու տարբերակ;
– Պահանջատեր և հետևողական քաղաքացիները ստանում են «ակտիվիստ» որակումը. ակտիվիզմը դառնում է մասնագիտություն;
– Մասնագիտական համայնքների և ինստիտուցիաներ դերը;
– Քովիդի օրինակը. արդյո՞ք բժիշկների համայնքը նպաստում էր հանրության մոտ պատասխանատվության ձևավորմանը;
– Արտակարգ իրավիճակներում անհատի, մասնագետի, պետության գործառույթները;
– Դավադրապաշտություն. արդյո՞ք հնարավոր է պատասխանատվություն կրել, երբ մարդն առաջնորդվում է իր վախերով;
– Ի՞նչ պետք է անի բարեխիղճ լրագրողը ապատեղեկատվության տարածման դեմ պայքարելու համար;
– Ո՞րն է պատմության հիմնական գործառույթը. նոր սերունդներին դասեր տա՞լը, թե՞ անցյալի հետ մշակութային կապ ստեղծելը;
– Արդյո՞ք այժմյան երիտասարդներն ունեն ինքնության խնդիր, և ո՞րն է դպրոցի դերն այդ հարցում;
– Արդյո՞ք կրթական համակարգն անհատին ընտրություն կատարելու հնարավորություն է ընձեռում;
– Անսահմանափակ հնարավորությունների դարաշրջան. պատասխանատվությունը վիրտուալ տիրույթում;
– Մասնագետի և անհատի պատասխանատվությունը կոմպրոմիսի չգնալն է: