Կամավորական աշխատանքներ կատարող սփյուռքի երիտասարդների պատմությունները, կամավորության դերը նրանց կյանքում և խոցելի խմբերի հետ աշխատանքի ու շփման ազդեցությունը։

Ի՞նչ պետք չէ լուսաբանել ու հայտնել հանրությանը. պատերազմական և հետպատերազմական լրագրության/լուսանկարչության տարբերություններն ու տարիների փորձառության կարևորությունը։

Փոփոխությունների ձևերը, դրանց նպատակներն ու կարիքները, մշակույթի և մտածելակերպի վրա փոփոխությունների ազդեցությունները։

Մերօրյա իրականության մեջ հավաքական պատասխանատվության, հավաքական մեղքի ու հավաքական պատժի հասկացությունների տեղը։

Թվային աշխարհում վիզուալ նյութի ազդեցության ուժը, լրագրողական նյութերի պատկերազարդումների նրբությունները, տեքստի ու պատկերի փոխհարաբերությունը, ստեղծագործող-լսարան կապը։

Թե ինչու և ինչպես էր Մխիթար Սեբաստացին արժանացել իր անունով դար ունենալու տիտղոսին՝ բացահայտում է Վահրամ Մարտիրոսյանի ՁայնաՊատումը, որտեղ հեղինակն առավել մանրամասն է ներկայացնում իրավիճակն ու ավելի շատ փակագծեր բացում, քան հոդվածում։

Հայաստանի Հանրապետության լիարժեք տարածքային ամբողջականությունը պաշտպանելու ազգային, հավաքական ջանքերի հայեցակարգը ներկայացնող հոդվածի ՁայնաԳիրը։

Բայց և սակայն, այնուամենայնիվ… Աշխարհի գրեթե բոլոր մեծ թանգարանները հիմնված են մասնավոր անձանց կազմված հավաքածուների վրա, իսկ մասնավոր հավաքչության մշակույթը գոյություն է ունեցել մինչև առաջին հանրային թանգարանների կազմավորումը։ Հայաստանում արվեստի ու մշակութային ժառանգության հավաքաչությունը նույնպես ունի իր երկար պատմությունը, սակայն այն մնում է տակավին չուսումնասիրված ու չգնահատված։ Այս առումով հատկապես նշանակալի է Գաֆէսճեան արվեստի կենտրոնի կազմակերպած «Երևանյան կոլեկցիոներների ընտրությունը» ցուցահանդեսային շարքը, որն արդեն 5-րդ անգամ հանրությանը բացահայտում է առավել յուրօրինակ ու նշանակալի մասնավոր հավաքածուները Հայաստանում։ Այս նախագծի ու ընդհանրապես մասնավոր հավաքորդների մշակութային ազդեցության մասին ենք զրուցում Գաֆէսճեան արվեստի կենտրոնի ցուցահանդեսային բաժնի ղեկավար, համադրող Արմեն Եսայանցի հետ։

Ի՞նչ է նշանակում լինել էմիգրանտ: Արդյո՞ք երկրորդ կամ երրորդ սերնդի գաղթականը դեռևս օտար է, Ատոմ Էգոյանի ֆիլմերին կինոքննադատ Ալեքսանդր Մելյանի անդրադարձի ՁայնաԳիրը։

1724 թվականին օսմանյան բանակի դեմ երևանցիների մի քանի ամսվա դիմադրությանն է անդրադառնում Վահրամ Մարտիրոսյանի նոր ՁայնաՊատումը, որտեղ հեղինակն առավել մանրամասն է ներկայացնում իրավիճակն ու ավելի շատ փակագծեր բացում, քան հոդվածում։