– Վախի թեմայի շուրջ զրուցում են Ռուբինա Մարկոսեանը, Եվրասիա համագործակցություն հիմնադրամի ծրագրի տնօրեն Միքայել Հովհաննիսյանը, բանասեր, արվեստագետ Անահիտ Արամունի Քեշիշյանը, պատմաբան Զոհրաբ Գևորգյանը և կրթության մասնագետ Գայիանէ Մածունեանը: – Ո՞րն է վախի մթնոլորտը, որքանո՞վ է այն իրական, ի՞նչ տիպի վախի մասին է խոսքը, որքանո՞վ է կարևոր վախի գիտակցումն ու կառավարումը; Ինչի՞ց ենք վախենում. նախկինների վերադարձ, Սյունիքի կորուստ, պատերազմի վերսկսում, Հայաստանի ինքնիշխանության կորուստ և այլն: Անձնակա՞ն, թե՞ կոլեկտիվ վախեր; – Ո՞րն է կրթության դերը վախի կառավարման հարցում. էմոցիոնալ գրագիտություն; – Համամարդկային վախ, ազգային վախ, ընտանեկան վախ, անհատական վախ ; – Ինչպե՞ս են մարդիկ արձագանքում վախին; – Այժմյան իրավիճակը Հայաստանում. անկանխատեսելիություն, վտանգների մասին ընդլայնված պատկերացումներ, վախի զգացողության շահարկում; Անվտանգության զգացողության մակարդակները. արդյո՞ք կարող են լինել անհատական լուծումներ (օրինակ` զենքի ձեռք բերում), թե՞ հանրային/կրթական լուծումներ են անհրաժեշտ; – Ինչո՞վ է պայմանավորված զենք ունենալու ցանկությունը. պայմանական արտաքին թշնամուց պաշտպանվելու մղմա՞մբ, թե՞ ներքին անկարգություններից վախով. արդյո՞ք իրատեսական է վախը քաղաքացիական պատերազմից; – Ժամանակի մեջ կոնֆլիկտ. հնի ու նորի հակադրությունը ծնում է նոր բան ստեղծելու վախ; – Անհատի վախը հասարակությունից. պատկանելիության զգացման կորուստ; – Արտաքին փրկիչներին ապավինելը և փոփոխություններից խուսափելը` որպես վախ պատասխանատվություն վերցնելուց. ինքնաբավ մարդու կարևորությունը:
Ի՞նչ է ստարտափը և ինչո՞վ է տարբերվում բիզնեսից; Նոր օգտատիրոջ հայտնաբերում և նոր պահանջարկի բացահայտում; Ինչու՞ են որոշ ստարտափներ հաջողում. արտադրանքի կարիքի հաստատում մինչև դրա վրա աշխատելը։
Լեզվի գործածումը` ակտիվ՞իզմ; Ինչպե՞ս անել, որ հայերենը ժառանգության և նախնինների լեզվից վերածվի ժամանակակից լեզվի:
– Ի՞նչն է մարդուն դարձնում բնիկ․ ինչ-որ վայրում ծնված լինե՞լը, թե՞ շենքերի հետ կապվածությունը, հիշողությունը, միջավայրին տեր լինելու զգացողությունը; – Ինքնությունների տրոհում․ նույն մարդը կարող է ընկալվել որպես «ախպար», հայաստանցի, երևանցի, ամերիկահայ և այլն; – Հիշողություն, որը դարձրեց երևանցի, ու հիշողության կործանում, որը հեռացրեց Երևանից; – Որտեղի՞ց ես եկել, ինչու՞ ես եկել և ինչու՞ ես մեր գլխին քարոզ կարդում; ժառանգությամբ փոխանցվող ինքնությու՞ն, թե՞ փորձով ձևավորվող պատկանելություն; – Արդյո՞ք լեզուն կամ բարբառն է որոշում բնիկ լինելը; – Մշակութային տարբերություններ, արժեհամակարգերի փոփոխություն; – Արդյո՞ք մենք ենք ընտրում, թե որտեղից ենք։
EVN Report-ի առաքելությունն է սատարել Հայաստանին, ոգեշնչել սփյուռքին և տեղեկացնել աշխարհին՝ անաչառ, վստահելի և փաստերի վրա հիմնված զեկույցների և մեկնաբանությունների միջոցով: Մեր նպատակն է բարձրացնել հանրային վստահությունը լրատվամիջոցների նկատմամբ։ EVN Report-ը հիմնադրվել է 2017 թվականին, Հայաստանի Հանրապետությունում՝ EVN News հիմնադրամի կողմից:
ԱՋԱԿՑՈՒԹՅՈՒՆ ԱՆԿԱԽ ԼՐԱԳՐՈՒԹՅՈՒՆ